ความจริงสมองของมนุษย์มีกี่หยักก็ไม่อาจทราบได้..
แต่สำหรับดิฉัน..ดิฉันคิดว่า ความทรงจำเกี่ยวกับ "หมา" มันบันทึกอยู่ที่หยักที่ 28
ทำไมต้องหยักที่ 28 เพราะเป็นตัวเลขที่ดิฉันให้ความสำคัญ..ตรงกับเลขวันเกิด
นอกจากทุกคนในครอบครัว..สิ่งที่รักนอกเหนือจากนั้น คือ หมา...
ดังนั้น..นับจาก Blog นี้เป็นต้นไป ดิฉันจึงขอเล่าเรื่องที่เป็นความทรงจำที่ผ่านมาแต่เกิด
ตั้งแต่จำความก็มีหมาอยู่ข้างกายแล้ว..ตัวแล้วตัวเล่า...
ล้มหายตายจากไป ตัวเก่าผ่านไป...ตัวใหม่ผ่านเข้ามา..
แต่ทั้งหมด...เป็นบันทึกความทรงจำที่มีทั้งความรักและความผูกพันธ์..ด้วยดี...เสมอมา...
หมา คือ เพื่อแท้ ที่ไม่วันทอดทิ้งเรา รักเราจนวันตาย..อย่างไม่มีเงื่อนไข...ตลอดกาล
รักหมาเหมือนกันค่ะ
ตอบลบเพื่อนที่ซื่อสัตย์ และไม่เคยทำร้ายเรา อิอิ..